بررسی روشهای خروج دستگاه حفاری مكانيزه (TBM) در پایان عمليات حفاری مطالعه موردی پروژه تونل انتقال آب غدیر

چكيده
2 متر و طول تقریبی 0599 متر از منطقه جارمه در حومه شهر اندیمشک شروع و تا آبگیر دریاچه / تونل انتقال آب از سد دز با قطر حفاری 572سد دز ادامه دارد. این تونل توسط یک ماشین حفاری مکانیزه از نوع دو سپره برای سنگ سخت ) Hard Rock Double Shield TBM ( دردست حفاری است. با توجه به موقعیت کنونی ایران و شرایط تحریم خروج و دمونتاژ صحیح دستگاههای حفاری از اهمیت ویژهای برخوردار استزیرا میتوان با دمونتاژ صحیح دستگاه، آن را برای دیگر پروژهها اورهال کرده و استفاده مجدد نمود. به منظور خروج دستگاه حفاری مکانیزه ازدرون تونل روشهای گوناگون وجود دارد. معمول ترین روش خروج دستگاه از محوطه پرتال و دمونتاژ دستگاه درهمان محل میباشد. در ایران ودر بسیاری از پروژههای حفاری مکانیزه از این روش استفاده شده و نتایج بسیاری در زمینه خروج و دمونتاژ دستگاه بدست آمده است. درپروژههایی که انتهای مسیر حفاری مسدود میباشد باید از روشهای دیگر استفاده نمود خروج دستگاه حفاری از شفت قائم از دیگر روشها برایخروج دستگاههای حفاری مکانیزه میباشد. فضای کم برای آزادی عمل و نیاز به تجهیزات سنگین برای خروج دستگاه در این روش از جمله معایبآن میباشد. روش دیگر خروج دستگاه از مسیر اصلی تونل است. دسترسی به جلوی کله حفار از مشکلات اصلی این روش میباشد.از دیگر مشکلاتاین روش نیاز به جدا سازی و برش قسمتهای مختلف ماشین حفار است. با توجه به مقدمه گفته شده و نیاز به دمونتاژ صحیح دستگاه این روشخساراتی را به ماشین حفار دستگاه وارد ساخته و اورهال دستگاه را با مشکلات زیادی روبرو خواهد نمود.دراین مقاله سعی شده روشاجرای هر کدام از این موارد توضیح داده شده و با بررسی زمانی و هزینههای اجرای هر کدام و همچنین امکان اجرایآنها با توجه به شرایط پروژه بهترین روش برای خروج و دمونتاژ دستگاه انتخاب گردد. با توجه به بررسیهای انجام گرفته و موقعیت مکانی پروژه،خروج دستگاه از طریق شفت قائم بالای دستگاه انتخاب شد. لازم به ذکر است در همه پروژهها این روش بهینه نخواهد بود و با توجه به شرایط زمانی و مکانی پروژه و دسترسی به منابع ممکن است روشهای جدید و بهینه ارائه و اجرا گردد.

واژههای کليدی:

اورهال . پرتال . شفت . ماشین حفاری مکانیزه

دومين کنفرانس منطقه ای و یازدهمين کنفرانس تونل ایران (1394)

امکان سنجی استفاده از گزینه شفت در پشتیبانی ماشی نهای حفاری تمام مقطع مطالعه موردی تونل انتقال آب کانی سیب

چکیده
 پیشرفت تکنولوژی حفاری مکانیزه، دستیابی به نرخ حفاری بالاتر را ممکن ساخته است. با توجه به از طریق پرتال های ورودی، TBM محدودی تهای توپوگرافی ، زمین شناسی و ملاحظات اجرایی، پشتیبانی خروجی و یا ادیت های میانی تاثیر بسزایی در روند اجرایی عملیات مطابق برنامه زمان بندی پیش بینی شده پروژه دارد. طراحی و اجرای پروژه تونل انتقال آب کانی سیب به طول 35 کیلومتر با هدف انتقال آب مازاد رودخانه گلاس ( زاب) به دشت نقده و حوضه دریاچه ارومیه در دستور کار قرار گرفته است. با توجه به اهمیت برای حفر TBM تسریع در روند اجرایی این پروژه و شرایط زمین شناسی متفاوت مسیر استفاده از دو دستگاه تونل در نظر گرفته شده است. بنابراین ایجاد یک جبهه کار میانی از الزامات اساسی می باشد. از مه مترین تأمین قطعات ، TBM پارامترها برای انتخاب یک جبه هکاری مناسب، امکان سنجی مونتاژ یا دمونتاژ پیش ساخته بتنی متناسب با نرخ حفاری، تخلیه باطله حفاری، آبکشی، تهویه و پشتیبانی مطلوب می باشد. یکی از گزینه های در دست مطالعه برای ایجاد دسترسی به محور تونل، حفر یک حلقه شفت با توجه به توپوگرافی مسیر می باشد. در این مقاله کاربری شفت به لحاظ فنی و اجرایی در پشتیبانی عملیات و تاثیر آن در زمان بندی حفاری تونل انتقال آب کانی سیب مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

کلمات کلیدی:

تونل انتقال آب کانی سیب . حفاری مکانیزه . شفت . پشتیبانی فنی . مونتاژ و دمونتاژ

دومین همایش ونمایشگاه سد و تونل ایران (1391)

تحليل پايداري شفت خط 7 متروي تهران (ايستگاه محلاتي)به روش عددي

پروژه خط 7 مترو تهران شامل 27 كيلومتر تونل و 25 ايستگاه مي باشدكه ازشهرک اميرالمومنين واقع در جنوب غرب تهران آغاز وتا پونکپاختری صورت مي گيرد كه جهت تعمير ،TBM واقع در شمال غرب تهران ادامه مي يابد. حفاری تونل اين خط توسط دستگاه حفاری مکانيزه تمام مقطع(G اساسي و پشتيباني دستگاه حفار الزاماً نيازمند شفت دسترسي از سطح زمين در ميانه مسير تونلمي باشد. يکي از اين شفتها در موقعيت ايستگاه ) 7 و در خيابان محلاتي قرار گرفته كه در اين موقعيت تونل درعمق حدود 22 متری از سطح قرار خواهد ر گفت. جهت دسترسي به موقعيت دستگاه و همچنين پشتيباني آن جهت حفاری ادامه مسير، نيازمند شفتي به ابعاد : عرض 18 متر، طول حدود 160 متر و ارتفاع (عمق) 22 متر مي باشد. در اين راستا مي بايد پايداری ديواره های شفت در دوره ساخت و بهره برداری با در نظر گرفتن شرايط زمين شناسي محدوده، نوسانات آب زيرزميني با استفاده از نرم افزار (G وهمچنين نشست ساختمان های مجاور حاصل از حفاری مورد بررسي قرار گيرند. در اين مقاله ايستگاه ) 7 مدل سازی شده است. روش اجرا و حفاری روباز و به صورت كند و پوش بوده و سيستم نگهدارنده مورد استفاده شمع های بتني هم Plaxis2D 2متر با فاصله 2 متری از يکديگرو به عمق 27 متر و استرات ها از نوع پروفيل توخالي بوده و در / پوش و استرات هامي باشند. قطر شمع ها برابر 1 چهار عمق ۱5،۹،۲ و 19 متری سطح زمين با فاصله 4 متری از يکديگر نصب شده اند كه ابعاد استرات های فوقاني( برحسب ميليمتر) ه بقطر خارجي 355و ضخامت 8 در / 14 و استرات های تحتاني به قطر خارجي 6 / 457 و ضخامت 2 / 6 و استرات های مياني به قطر خارجي 2 / 323/9 و ضخامت 32بوده و حداكثر تغيير مکان افقي در ديواره / نظر گرفته شده اند. بعد از مدل سازی و اجرای آن مشاهده مي شود كه مقدار ضريب اطمينان برابر 7136ميلي متر( و حداكثر تغيير / 36 ميلي متر) ، حداكثر تغيير مکان قائم مثبت به صورت بالازدگي همواره در كف (34 / و نزديک به كف حفاری) (4624ميلي متر) رخ مي دهد. در انتها به بررسي تاثير سختي محوری شمع ها و استرات ها برروی تغيير / مکان قائم منفي (نشست) در سطح زمين 77 شکل جانبي ديوار و نشست سطحي زمين پرداخته شده است.

کلمات کليدی:

تحليل پايداری، روش عددی، شفت، ايستگاه، استرات

نویسندگان :

وحيد رستمي (دانش آموخته کارشناسي ارشد مهندسي معدن، دانشگاه آزاد اسلامي واحد بافق)

جواد غلام نژاد (دانشيار، دانشکده مهندسي معدن و متالورژی دانشگاه يزد)

سيد احسان موسوی (کارشناسي ارشد مهندسي معدن، شرکت مهندسي سپاسد)

اولین کنفرانس ملی مهندسی ژئوتکنیک ایران (1392)